దేవుడిగా
పీఠమెక్కాలన్నా
గాయాలు తప్పనిసరి అని
తెలిసి వచ్చింది
ఉలి దెబ్బ తగిలి
కొండరాయి మీద
నిశ్శబ్దమొకటి
పగిలినప్పుడు
Tuesday, 13 November 2018
Thursday, 8 November 2018
గతమంతా ఇదేగాథ...
ఇదే సమయంలో
ఇలాంటి మరణాలే మరికొన్ని
మబ్బుల్ని కప్పుకుని ఉంటాయి
ఇదిగో
ఇదొక్క మరణమే మంటవుతుంది
అగ్గి రాజెయ్యటానికి
రాజకీయమో నిప్పుపుల్లవుతుంది
అవును…
ఇదేమీ కొత్త కథ కాదు
గతమంతా ఇదేగాథ
కొన్ని మరణాలే ప్రముఖాలవుతాయి
చరిత్ర పుటల్లో ముద్రితమవుతాయి
Wednesday, 7 November 2018
ఇక్కడి సూర్యుడు కూడా...
ఇక్కడి సూర్యుడు కూడా అక్కడిలాగానే
తూర్పు నుండి పడమరకే ప్రయాణం కడుతున్నాడు
కాకుంటే
పొద్దున్నే ఒక్క గోరు వెచ్చని స్పర్శని ఇవ్వలేక
మేడల కావలే తచ్చాడుతున్నాడు
ఇక్కడి నీరు కూడా అక్కడిలాగానే
పల్లం వైపే పరుగెడుతోంది…
కాకుంటే
గొంతు తడుపుదామనుకుంటే
ఆమ్లంలా పొగలు గ్రక్కుతుంది
ఇక్కడి గాలి కూడా అక్కడిలాగానే
ఊపిరికి శ్వాసనిస్తుంది
కాకుంటే
ఇక్కడి గాలి
చాలా రంగుల్నద్దుకుని వీస్తుంది
ఇక్కడి నేల కూడా
అక్కడిలాగానే సమతలంగానే ఉంది
కాకుంటే
ఇంత వరకూ ఇక్కడి మనిషికి
మట్టిస్పర్శ కూడా తెలియదు
***
పట్టణమో ప్రదర్శన శాల
పల్లేమో జీవధార
Saturday, 3 November 2018
ఎడారి పక్షి
నా పగటిని నేసినదెవరో కానీ
కాసిని వెలుగుపోగులని
కూర్చడం మరచిపోయినట్లున్నారు
నన్నే విడిదిగా మార్చుకున్న రాత్రేమో
నన్నే తన స్థాన బలిమి అనుకుందేమో
ఎడతెగకుండా చీకటిని నింపుకుంటూనే ఉంది
నిద్రలోనే కరిగిపోతున్న కలలన్నీ
పారదర్శక చీకటికి చిక్కదనాన్ని ఇస్తుంటే
రెప్పల క్రిందనున్న
కన్నీళ్ల ఊబినుండి బయట పడటానికి
ఏ పాదరసపు అంశా తోడు రాక
అన్ని మెలకువల్లోనూ
పొలిమేర దాటని చీకటి ఒకటి
రాత్రికి ప్రతీకగా పగటికి నను తాపడం చేస్తూ ఉంటుంది
చీకటంటే
ఏ బిడారుల నుండో
నాలోకి శాశ్వతంగా వలస వచ్చిన ఎడారి పక్షి
అయినందుకేనేమో
తనకో వాగ్దానంగా కుదురుకున్నాను
నేను తనకో వెలుగయ్యాననే రాజసంతో 
Friday, 22 September 2017
తెల్లకాగితం
అక్షరం రాయబడని కాగితంపై
పరుచుకున్న మనసుని చదువుతున్న తనని చూసి
విషాదం విరిగిపోతున్న చప్పుడు కరిగించేస్తున్న
నిశ్శబ్దంలో నుండి
గుండె కిందగా
ఒక నవ్వు మొదలవుతున్న సవ్వడి వినగానే
ఇందాక
తెల్లకాగితంపై రాలిపడ్డ
రెండు కన్నీటి చుక్కలు
ఇప్పుడు నవ్వుల చిగుర్లు వేసుకుంటూ
తడి తడిగా మనసుని అల్లుకుంటున్నాయి
కంటి నిండుగా వెన్నెల పూలని పుష్పిస్తూ 
Thursday, 21 September 2017
పురాతనమంతా
మట్టికుండ లాంటి
పురాతనమంతా పరిమళమే
అనుకున్నంత సేపూ
ఈ లోకం నచ్చకపోవడం పెద్ద వింతేమీ కాదు
మరకతాలు పొదిగినవన్నీ
అలంకారమే అనుకుంటున్నామంటే
మనం నేర్చినవన్నీ మర్చిపోయి
మరోసారి కొత్తగా లోకాన్ని చదవాల్సిందే
మనసు పాత్ర మారనంత వరకూ
మట్టి కుండ అయినా
మరకతాలు పొదిగిన కలశమైనా
ఒకే ఆనందాన్ని నింపుకుని ఉంటాయి
అనంతమైన కాంతినీ…
గాడాంధకారాన్ని
ఆప్తంగా హత్తుకునే మనసే
నీ లోకాన్ని వెలిగించే ఆనంద దీపం
Tuesday, 19 September 2017
ఎడారి వాసన
నల్లని రాత్రిని మూసేస్తూ
సూర్యుణ్ణి తెరచిన కాంతి ద్వారం
ఆకాశాన్ని మరింత స్పష్టపరిచే
కథని చూస్తున్న కళ్ళ వైపుగా
శూన్యాన్ని మూసేసుకున్న రాజసాలుగా
నడిచే అడుగుల కోసం
ఎన్నాళ్ళైనా ఎదురుచూపులు సాగాల్సిందే
మరో చోటకి వలస పోయే చూపుల్లోని పొడిదనంలో
తనకు పనిలేదంటూ
ఎప్పటికప్పుడు
కళ్ళని శుభ్రం చేసుకుంటున్న నిరీక్షణలకి
చేరువ కావడమన్నది
లోలోన గూడు కట్టుకున్న
ఉద్వేగాలని వెలికితియ్యడమే
తడి కొరడాతో
మనసుని ఈడ్చి కొడుతున్న కళ్ళలోకి
సూటిగా చూసేంత
స్వచ్ఛతని రాసుకున్న చూపులు కొన్నైనా దాచుకుందాం
లేదంటే...
నిలువెత్తు దాహాలుగా ఆవిరవుతాం
ఎడారి వాసనలుగా వీయబడతాం
Sunday, 17 September 2017
అమృతమంటే...
వెలసిపోయిన కాగితాలను
చూసిన కథలున్నాయి గానీ
వెలసిపోయిన అక్షరాల
చరిత్ర ఎక్కడా కనపడలేదు.
మనసుకి చేరిన అక్షరాలు
చరిత్రలో కొనసాగటానికి
ఏ శాసనాలూ… కాగితాలూ
అవసరం లేదు
అప్పటికే అవి
తమ విలువని
ఉన్నతంగా రాసేసుకున్నాయి మరి
అందుకే అనిపిస్తుంది
అక్షరమంటే అమృతమని
నేటి అమృతమంటే అక్షరమని
